سبک رهبری و رهبری اثربخش در مدیران سطوح میانی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سال ۱۳۸۸

مقدمه: موفقیت سازمان در تحقق اهداف در گرو چگونگی اعمال مدیریت و سبک های مؤثر رهبری مدیر است. این امر در کلیه سازمان ها از جمله مراکز دانشگاهی صادق است. در تحقیق حاضر با بررسی سبک های رهبری و اثربخشی به بررسی رابطه اثربخشی رهبری و سبک رهبری در میان مدیران میانی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان پرداخته شد. روش ها: پژوهش از نوع توصیفی است و جامعه پژوهش کلیه مدیران سطوح میانی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان (رییس و یا معاون دانشکده) بودند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه ای مشتمل بر سه قسمت است: قسمت اول شامل سؤالاتی راجع به ویژگی های دموگرافیک قسمت دوم پرسشنامه بررسی سبک رهبری از باردنز و متزکاس و قسمت سوم پرسشنامه بررسی رهبری اثربخش از رمضانی است. سبک رهبری به سه دسته آزادمنشانه و آمرانه و تلفیقی طبقه بندی شد و اصول رهبری اثربخش برحسب امتیاز حاصله با عناوین: رهبری قوی، رهبری خوب، رهبری نیازمند به تلاش بیشتر و رهبری ضعیف توصیف گردید. و جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی استفاده شد. نتایج: بر اساس نتایج، میانگین سن آزمودنی ها 44.9 سال، 76 درصد مرد، میانگین سابقه کار برابر با 17.5 سال و سابقه مدیریت 7 سال و میانگین مدت آموزش کمتر از 1 ماه بود. 87 درصد از مدیران مدرک تحصیلی بالاتر از دکترا داشتند. در بخش دوم بررسی سبک رهبری 60 درصد از مدیران سبک رهبری آمرانه و 26 درصد مدیران سبک رهبری تلفیقی و البته در حد متوسط روبه ضعیف و 13 درصد از مدیران سبک رهبری آزادمنشانه داشتند و در بخش سوم بررسی رهبری اثربخش: 84 درصد رهبری را متناسب با رهبری قوی ارزیابی کرده اند و 16 درصد در حد خوب و هیچ یک رهبری خود را نیازمند به تلاش بیشتر و یا ضعیف ارزیابی نکرده بودند. نتیجه گیری: به نظر می رسد انتخاب مدیران با مرتبه مدارک آنها نه نوع مدارک مرتبط است طوری که 87 درصد مدیران با مدرک دکترا به بالا در شته های علوم پزشکی بوده اند. اکثراً رهبری را با انجام وظیفه یکسان دانسته و مطلوبیت را در بهره وری بیشتر می دانند و به جنبه انسانی آن توجه کمتری دارند. مدیران دانشگاه ها برای داشتن یک رهبری اثربخش لازم است دوره های رسمی و غیر رسمی مدیریت را گذرانده باشند و صرفاً افراد براساس مدارک بالاتر انتخاب نشوند.